زندگی شبیه شعریست ، قافیه هایش با من ، “تو” همیشه “ردیف” باش
.
.
.
عشق بازی کار فرهاد است و بس / دل به شیرین داد و دیگر هیچکس
مهر امروزی فریبی بیش نیست / مانده ام حیران که اصل عشق چیست ؟
.
.
.
اینجا جاییست که پشت هر دوستت دارم هم نوشته است ساخت چین !
.
.
.
الهی من فدات بشم ، انگشتر طلات بشم / وقتی چشاتو تاب میدی ، مردمک چشات بشم
.
.
.
جلد گرفته ام عشقم را با خیال و خاطره
مبادا که تا بخورد حتی گوشه ی احساسم زیر دست این همه تنهایی
.
.
.
هزار بار هم از این دنده به آن دنده شوی فایده ندارد ! این تخت خواب “آغوش” کم دارد
.
.
.
همیشه واسه گلی خاک گلدون باش که اگه به آسمون هم رسید

یادش باشه ریشش کجاست
.
.
.
ارزان تر از آنچه که فکرش را بکنی بودی ، اما برای من گران تمام شدی
.
.
.
دلتنگی من تمام نمی شود ، همین که فکر کنم من و تو دو نفریم دلتنگتر میشوم برای تو
.
.
.
گفته باشم ! من درد میکشم ، تو اما چشم هایت را ببند

سخت است بدانم می بینی و بی خیالی
.
.
.
مثل تقدیر پرستوی سراسیمه ی عشق / پشت دیوار دلم از همه محبوبتری
.
.
.
رنج دوری ، یاد یاران کار ماست / یک پیامک حکم یک دیدار ماست
.
.
.
وقتی به آسمان نگاه میکنم خوشحال میشم چون با وجود فاصله ها ، زیر یک آسمونیم !
.
.
.
آدمها را دوست دارم ، همانهایی که بدی هیچکس را باور ندارند
همانهایی که برای همه لبخند دارند
همانهایی که بوی ناب انسانیت میدهند
و من باور دارم که تو از همانهایی
.
.
.
هر روز این عشق یک طرفه را طی میکنم
یکبار تو هم گامی بدین سو بردار ، نترس ، جریمه اش با من !
.
.
.
گروه خونی ام “تو” ی مثبت است !
.
.
.
کوچ پرنده به من آموخت وقتی هوای رابطه سرد است ، باید رفت
.
.
.
وقتی خداحافظی میکنیم چه انرژی عظیمی می خواهد

کنترل اولین قطره ی اشک برای نچکیدن
.
.
.
به بودن ها دیر عادت کن و به نبودن ها زود ، آدمها نبودن را بهتر بلدند
.
.
.
این روزها دلگرمی میخواهم وگرنه چیزی که زیاد است سرگرمی
.
.
.
چو به دست دل سپردم
بخود این گمان نبردم
که نه تاب وصل دارم
نه تحمل جدایی . . .
.
.
.
کم کم یاد خواهم گرفت با آدمها همانگونه باشم که هستند
همانقدر
خوب ، گرم ، مهربان
و همانقدر
بد ، سرد ، تلخ
.
.
.
هی بی وفا شانه هاین مثل بالش مسافر خانه ای است
که سر های زیادی را تکیه گاه بوده است . . .
.
.
.
مهربانی ات را مرزی نیست
یقین دارم فرشته ای قبل از آفرینشت قلبت را بوسیده . . .
.
.
.
نازنین تر ز تو کَس نیست که یادش بکنم
سر و دل عاشق یک ناز نگاهش بکنم
تا زمین هست و زمان هست بگویم ای دوست
تو عزیزی و عزیزان به فدایش بکنم . . .
.
.
.
کف بینی نکن ! دستی که به سویت دراز شده ، طالعش تویی !
.
.
.
هرکس جای من بود ، می بُرید
اما من هنوز می دوزم ، چشم امید به راه . . .